در مسیر آسمان

خیلی ازش دلخور بودم. ناخوداگاه توی ذهنم بارها با حالت ناراحتی از جلوش رد می‌شدم و نگاهش نمی‌کردم. کینه داشت توی سینم موج می‌زد. توی همین حالت‌ها بودم و داشتم با گوشیم ور می‌رفتم که توی یکی از کانال‌های ایتا با پیام زیر مواجه شدم. یه مقدار آروم شدم و تصمیم گرفتم فراموش کنم و باز هم بهش لبخند بزنم...